Erfahrungsbericht

Schäfers Pfanne & Co als therapie

De witte Duitse herder Penelope - ze heet Penny - is zes jaar oud en blind. Ze kwam terecht in het dierenasiel van München, was sterk vermagerd, had diarree en verkeerde in een slechte algemene conditie. Na een grondig diergeneeskundig onderzoek bleek dat ze een storing aan de alvleesklier en tumoren had. Penny onderging twee operaties en kreeg een speciaal dieet met ondersteunende enzymen, dat ze de rest van haar leven zou moeten volgen.

Door haar handicaps waren haar kansen om een nieuwe eigenaar te vinden zeer ongunstig. Vooral omdat het probleem met haar diarree nooit helemaal opgelost was. Penny verhuisde uiteindelijk - naar het dierenhospice Hof Elise in Lohkirchen bij Mühldorf.

Het woord hospice stamt uit de Middeleeuwen en stond voor een herberg voor pelgrims, reizigers en hulpbehoevenden. Pas in de jaren 1950 kreeg de term de betekenis van zorg rond het levenseinde door het werk van de sterfgevallenonderzoekster Elisabeth Kübler-Ross. In het dierenhospice Hof Elise worden beide betekenissen beleefd: het is een toevluchtsoord voor dieren die nergens anders terecht kunnen, zielen die getekend zijn door een moeilijk lot, die tegen het einde van hun aardse bestaan een genezingsproces doormaken en gewoon in de familiekring mogen "zijn".

Elk van deze dieren, of het nu een hond, kat, paard, schaap, geit of varken is, heeft de juiste verzorging en hondenvoer nodig, afhankelijk van zijn constitutie. Dit is waar Schäfers Pfanne, Falscher Hase en Co. om de hoek komen kijken. Ursula Bohm, de manager van het dierenpension, heeft lang gezocht naar geschikt hondenvoer voor de gehandicapte dieren en heeft veel verschillende producten uitgeprobeerd. Maar het Anifit hondenvoer bleek een doorslaand succes, vooral voor Penelope.

Dit ervaringsverslag is automatisch vertaald.